1




Düşünelim.

Yatağının örtüsü açıktır, yastığın soğuktur, pencere aralıktır, içeriye hafif bir serinlik geliyordur. Yanına su almışsındır. Çoraplarını çıkarırsın ve yan yana yere atarsın. Her şey uyumaya detaylandırılmıştır. Geriye ışığı kapamak kalmıştır. Işığa doğru yürürken bir anlık durursun. O çıplak ışık, o duvarların donukluğu ve o manasız sessizlik seni durdurur çünkü.

O anda kafana arkadan irice bir çekiçle vurulmasını ve beyninin etrafa saçılmasını canın çekmez mi?

Biraz sonra bu tadımlık his geçer ve hayatına devam etmez misin?

Aradaki vazgeçişe neden olan her şeye selam olsun.


Yorumlar

G.o.D dedi ki…
Olsun =) selam olsun da bir de aşkolsun =)
Ne çok beklettin yahu
Adsız dedi ki…
Seni okuduktan sonra blog yazmaya karar vermiştim.Şimdi tekrar aradım,buldum blogumu ki çoktandır yazmamışım.Hiç iyi bir şeylerde yaşamamışım ama hala hayattayım,yaşıyorum.Sende dön ve tekrar yaz,ben okuyorum çünkü seni.
Selam olsun sana

Bu blogdaki popüler yayınlar

gidenlerin ve dönenlerin yolda karşılaştığı o kavşak

nane şekeri ve deniz feneri

insanın en iyi arkadaşı kendisidir.